Met het beeld van de rijdende trein……………

Wat kan je leven in 1 moment toch veranderen; ineens is dan álles totaal anders. Wat maken we ons soms druk om heel veel dingen die niet belangrijk zijn. Zo ging het ook bij ons als gezin. Wat voelde mijn man zich ziek en wat had hij een pijn. Toch maar een afspraak bij de huisarts gemaakt. Vervolgens zit je als het ware in een soort trein die gaat rijden en voor je gevoel ook niet meer stopt.

We werden doorgestuurd naar het ziekenhuis in Gouda voor verdere onderzoeken. We liepen door de gangen en wat een spanning gaf dit. Toch ook maar gebeld naar de kinderen die direct zijn gekomen. Daar lag mijn man op een bed en wat zag hij wit/ bleek. Nooit vergeet ik meer het moment dat een verpleegkundige medicijnen ging toedienen en mijn man hierop een hartstilstand kreeg…

Alle toeters en bellen gingen aan het rinkelen en onze zoon Arie is begonnen met reanimeren. Wat er dan door je heengaat is niet niet goed te beschrijven. Angst; radeloosheid; zou ik hem gaan verliezen? Voor ons nu zo heel onverwacht? Er gaat dan als een schreeuw omhoog: “O God, spaar hem toch. O, wat een wonder toen alles in rep en roer was en de artsen heen en weer liepen was mijn man als door een wonder weer bijgekomen. Hij sloeg zijn ogen op en zag ons; de Heere heeft hem bewaard voor ons als gezin en in de familie.

Maar, om dat beeld van een rijdende trein nog eens te gebruiken, deze stopte niet. Na allerlei vervolgonderzoeken kwam de boodschap: “U heeft Leukemie en we moeten onderzoeken welke vorm en of er middelen zijn….; wat komt er dan in korte tijd veel op je af. Na, in eerste instantie een medisch hopeloze en uitzichtloze situatie kwam vervolgens de mededeling; een chronische vorm die toch te behandelen lijkt (CML).

Bij al deze ingrijpende dingen hebben we toch bijzondere momenten mogen ervaren als gezin. Man en vader in het ziekenhuis; wij na het bezoek weer naar huis. En dan toch ´s avonds samen psalmzingen en onze zoon deed een gebed. We mochten en konden onze nood bij de Heere kwijt; dan staat de trein een ogenblik stil!

Daarbij, wat een verschil toch… in het ziekenhuis hoorden we regelmatig in een andere kamer de vloeken klinken… Daartegenover dat jonge meisje op de kamer bij mijn man! Aandachtig luisterde zij naar het lezen uit de Bijbel en, hoewel voor haar totaal onbekend, ze heeft meegebeden.

Maar o, die chemo- tabletten. Te ervaren wat het betekent “misselijk zijn”; je zo beroerd voelen en wat voel je dan als omstanders een machteloosheid. Alleen elkaars hand vasthouden… willen helpen… soms alleen nog maar gebed… of een zucht… én: De Heere wilde soms wonderlijk horen, zo onverdiend!

De chemo mocht aanslaan en de middelen tegen de misselijkheid gingen z´n werk doen. Wat een blijdschap toen het moment van naar huis gaan kwam; om verder te gaan opknappen en aansterken. Weer in de eigen omgeving; eigen kamer; eigen bed; weer even een tussenstop… Bij al die zorgen en onzekerheden waren er ook momenten dat we de Heere werkelijk mochten erkennen en danken voor Zijn onverdiende ondersteuning en zorg.

Weer het beeld van “die trein”. Een traject van veel ziekenhuisbezoeken; doorverwijzing naar de “Daniël den Hoed- kliniek”. Een ziekenhuis wat bekend is geworden; zelfs vertrouwd werd. Bij de controles vaak gebruik makend van het familiehuis “Ronald Mac Donald”

Er zou nog zoveel te schrijven zijn over wat we daar allemaal zagen en hoorden. Zoveel leed, zoveel verdriet en dat alles vanwege de zonden. Toch ook bij tijden wonderlijke ontmoetingen en verrassende gesprekken waar het mocht gaan over het allerbelangrijkste in een mensenleven. ´Hoe zal ik rechtvaardig verschijnen voor God´. Het gaat om de kennis van de énige troost en een wonder als krommingen door de Heere gebruikt mogen worden… hoe kunnen we God ontmoeten? Is er, zoals bij de laatste plaag in Egypte, bloed gestreken aan de posten (van ons hart)? Dan is een mens veilig voor tijd en voor eeuwigheid! Zo hopen we het vervolg van de treinreis met u te delen DV.

G.H. de Waard – Vuijk

Onderstaande gedicht is van de echtgenote van wijlen ds. P. Los. Mag dit uitzien door genade ook uw of jouw deel zijn?

0 reacties op "Met het beeld van de rijdende trein……………":