Want beter dan dit tijdelijk leven

Onvoorstelbaar eigenlijk wat we investeren en over hebben voor dit tijdelijk leven.

Vindt u niet? Kosten nog moeite worden gespaard. Vanaf de moederschoot tot onze laatste snik. Want waar leven is, daar is hoop. Maar hoop waarop eigenlijk? Hoop op welk leven?

Hoe herkenbaar is de worsteling om het leven vast te houden als dat wordt bedreigd. Bedreigd zoals door kanker. Misschien was er herstel na ingrijpende behandelingen. De hoop dat de dreiging van een naderend levenseinde was afgewend. En dan opnieuw de boodschap ‘U heeft kanker’. Het intense gevecht om behoud van je leven begint opnieuw. De satan weet het ook en sprak tegen de HEERE: Huid voor huid, en al wat iemand heeft, zal hij geven voor zijn leven (Job 2:4).

Waar klampen we ons aan vast? Aan ‘slechts’ een tijdelijk leven. Een leven waarin het uitnemendste moeite en verdriet is. Degene die door ziekte en de gevolgen daarvan het tijdelijk van het leven hebben ondervonden weten dat als geen ander. Anderen, zo weten zij met mij uit ervaring, willen met het tijdelijke van het leven niet echt mee geconfronteerd worden.

Waarom klampen we ons vast aan het leven op aarde? Volgens mij om maar één reden: we hebben geen toekomst zonder dit leven. “Als we geen paradijs verwachten na dit leven, dan zullen we het paradijs moeten maken van dit leven” zo las ik eens. En als dat ‘paradijs op aarde’ er niet is of komt maken we een eind aan het leven. Alsof dan de ellende eindigt.

Wie kan loslaten? Loslaten is een woord wat vooral veel uitgesproken wordt bij ziekte en sterven. Het veronderstelt dat we iets hebben of vasthouden van waarde. Waarde vooral van liefdesbanden tussen ouders en kinderen die bij de dood eindigen. Althans, zo kan het zijn of voelen. Dat hoeft niet! Ik denk aan mijn hoofdmeester die zijn vrouw verloor. Hij zei daarover (en leeft ernaar) : “Ik mag haar nastaren”.  Zij ging hem voor naar hun Meester, de Heere Jezus Christus. Hij ontmoet haar straks weer. Door het geloof in Hem, door Zijn Woord, voelt en ervaart hij zich nog steeds met haar verbonden. Zoals ook David sprak: “Ik zal wel tot hem gaan, maar hij zal tot mij niet wederkomen” (2 Samuël 12:23b). Zo loslaten is anders vasthouden geworden. Verbonden te zijn in de Heere Jezus Christus.

Wie door het geloof in de toekomst met Christus het leven kan loslaten, die houdt ook alles op aarde anders vast. Wat niet uit, door en tot Hem is op deze aarde, dat is van tijdelijke waarde. Het zijn de goedertierenheden, de genade van God, in wat mij en anderen tijdelijk op aarde toekomt. Dan geniet ik van wat ik  uit genade in dit leven ontvangen heb.

Wie door het geloof in Christus zich met Hem en Zijn kinderen verbonden weet is inwoner van Zijn koninkrijk. Strijdend op aarde, zoals tegen een ziekte als kanker, verbonden met onze triomferende geliefden in de hemel. Dan wordt loslaten makkelijk omdat we worden vastgehouden door onze Heere Jezus Christus. “Want Uw goedertierenheid is beter dan het leven; mijn lippen zouden U prijzen. (Psalm 63:4)”.

Van harte toegewenst!

Henk-Jan Koetsier

0 reacties op "Want beter dan dit tijdelijk leven":

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *