Uitzien naar Uw zaligheid

Wat kan de tijd voor degenen die op uitslagen wachten een spanning kosten. Donkere dagen waarin het licht gedoofd lijkt. Mistbanken waardoor het zicht op de toekomst ontnomen wordt. Zij die op levensbepalende uitslagen moeten wachten, weten wat uitzien betekent.

Uitzien! Wij dan weten de schrik van de Heere, bewegen de mensen tot de zaligheid.  Zonder deze zaligheid zijn wij – mensen – gedoemd de toorn van God zelf te dragen. De toorn van God over de zonde die de duivelen zeker zo goed kennen… en zij sidderen.

Velen van de godsdienstige mensen met hen. Zij sidderen door de symptomen van hun ‘kwaal’, de gevolgen van de zonde, en zoeken daarvan verlost te worden. Wie poogt dán niet zijn leven beteren? Soms helpt het daardoor zelf te geloven niet meer ziek te zijn. De kwaal, de bron van het kwaad, woekert echter voort. Zonder dat zij uitzien daarvan verlost te worden.

Anderen zien uit naar dé verlossing van hun kwaal. Zij rusten niet voor de oorzaak van de symptomen gevonden is. Hoe meer zicht zij krijgen op de oorzaak van hun kwaal, hoe sterker zij uitzien naar het middel daarvan verlost te worden. Zij zien uit naar de Middelaar, onze Heere Jezus Christus. Die de dood, dat is de zonde, te niet heeft gedaan. Zijn bloed dat reinigt van alle zonden, van de kwaal met de symptomen. Een onbeschrijfelijk moment is het voor hen om de Christus Zelf te ontvangen en in de armen te houden. Nu laat u Heer’ Uw knecht, naar het Woord hem toegezegd. Want mijn ogen hebben Uw zaligheid gezien.

Uw zaligheid waar Jacob ook van sprak en waar hij naar uitzag op zijn sterfbed. Uw zaligheid wat heel wat anders is dan tijdelijk welvaren of aards geluk. Uw zaligheid dat ziet op het delen in de hoogste, geestelijke weldaden, de vergeving en verlossing van onze zonden en de gemeenschap met God. Wat het deel wordt van hen die in dit leven in Christus geloven.

Waarom blijven zij toch uitzien? De kwaal, de oorzaak is wel tot stilstand gekomen, maar nog niet te niet gedaan. Het kan de kop opsteken, weer de overhand krijgen, al zal het nooit meer kunnen doden. Overwonnen zonden kunnen opnieuw ‘levend worden’. Niet ‘ten bloede toe tegenstaan’ van de verleidingen die op ons afkomen. Of in een onbewaakt ogenblik de beloften van God verliezen, zoals Christen door Bunyan beschreven. Daarom blijft het uitzien naar de volmaaktheid, naar de volkomen zaligheid. ‘Uw zaligheid’ die Christus verwierf, wordt het deel van degene die in Hem gelooft. In het opwassen in de genade steeds meer, maar straks na het afleggen van de oude mens volkomen.

“En zalig zijn zij, die geloofd hebben”  zo zong Maria, de moeder van onze Heere Jezus Christus (Lukas 1:45).

Een gelovig uitzien naar Uw zaligheid toegewenst!

Henk-Jan Koetsier

1 reactie op "Uitzien naar Uw zaligheid":